Çizgilere Derkenar 28

Seçim atmosferindeyken fark ettim, İtalya'da yeni çıktı, Manara, Umberto Eco'nun çok sevdiğim (yine okuyabilirim diyebileceğim) Gülün Adı romanını çizgi romana uyarlamış, bizde çıkar diye umuyorum. Kapakta dikkat çekici olan Marlon'un varlığı, gülümsedim...

Bedri Koraman'in bir gece kulübü için yaptığı çizim... Fotoğraf kabı olarak kullanılmış... Yetmişli yılların başı gibi duruyor...

Uykusuz, geçtiğimiz ocak ayında yayınına son verdi, ülke gündemi o kadar yoğundu ki, konuşulamadı bile...  Deprem oldu ve gündemden çıkıverdi, başka bir zaman olsa, uzun uzadıya ve üzüntüyle, hayıflanarak, kahırlanarak tartışılırdı. İhtimal, ben de ayrıntılı bir şeyler yazardım, yapamadım. 

Oky'nin çizerlikteki ilk günleri, Alfa Yayınları'nın Keloğlan dergisinin arkasında rastladım... Seksenli yıllarda, sayıca çok çizgici vardı, madden ciddi getirisi olan bir mesleğe dönüşmüştü, mizah dergileri varılması gereken en önemli mecra (ve merkez) olsa da, pek çok genç, çeperde türlü türlü işler yapıyordu,  fotoğrafınızı gönderin çizelim de bunlardan biriydi, okuru dergiye bağlamaya yarayan bir sayfa ve köşe olarak görülüyordu galiba...