Bebek

Otuzlu yıllardan bir kapak, eleştirel gibi duruyor: "On beş yaşındaki kızların evlenmesine müsaade edilince" başlığıyla sunulmuş. Beyamca, genç eşine soruyor: "Yüz görümlüğü ne hediye istersin yavrum". Cevap trajik ama espriye dönüşsün istenmiş: "Bebek"... Beyamca itiraz ediyor: "Bu yaştan sonra öyle şey olur mu hiç"

İnsan daha sert ve hicvedici bir ton bekliyor, oysa tercih edilmemiş, aksine sanki sevimli çizilmiş, gencecik bir kadınla evlenen yaşlı adam ürkütücü bir abartıyla resmedilmemiş. Sonraki yıllarda "çocuk gelinler"bir sosyal yara olarak daha kesin hicvedildi ve bir noktadan sonra, esprisi yapılmaz oldu, herkesin karşı çıktığı bir mesele haline geldi vs

"Hiç olacak şey mi mirim" tadında memurlar-bürokratlar kendi aralarında sohbet eder ve "cahillerden" sıtkı sıyrılmış gibi konuşurlar ya... öyle gibi geldi bana, ancak o kadar, yakınma gibi, "söyleniyorlar". Yani mağdurun dilini düşünmemiş, empati kuramamışlar... İlginç geldi.