Koleksiyonculuk (2)

Koleksiyonculuk ile ilgili bir yazı yazmıştım, geçen pazar... Bir çizgi roman koleksiyoncusu onları küçümsediğimi düşünmüş, bu hep başıma gelir, fan tepkisi-refleksi vermem bekleniyor 😣...Yanlış anlaşılmışım, koleksiyon faslını biraz daha anlatmam gerekiyormuş, onu fark ettim.

Yukarıdaki görsel benim "okuyanlar" dediğim türden fotoğraflardan, erkekler, kadınlar, teyzeler, çocuklar bir dönem ellerine kitap, dergi, gazete alıp poz vermişler bu bana ilginç geliyor, topluyorum. Efemera diyoruz bunlara... bana ilginç geliyor ama sizin için bakıp geçeceğiniz bir şey olabilir. Ben, bulduğum bir fotoğrafa size yüksek veya boşa harcanmış diyeceğiniz bir bedel ödeyebilirim. Siz beni müsrif, "parası çok" sayabilirsiniz. Haklı da olabilirsiniz. Ben öldükten sonra bunlar yok pahasına sahaflara düşebilir, değersiz sayılabilir, çünkü bunlara değeri veren benim... Ben olmayınca o değer de olmaz. Ben vurgusunu bilerek yapıyorum. Çünkü bu toplayıcılık kriterini "ben" yaratıyor, yaşatıyor. 

Şunu yaparsam iş değişir, bu fotoğraflardan bir sergi yaparsam, bir kitap çıkarır ve o kitabı veya o sergide sergilenen fotoğrafları satarsam "okuyan insanlar" koleksiyonumun yatırım değerini artırmış olurum. 

Koleksiyonda o ürünün biricik, az bulunur olması önemli... Orijinal çizgi roman sayfasının o sayfanın yayımlandığı yayından daha değerli olması gerekir, çünkü biri bir tane, diğeri belki on bin yirmi bin basılmış... 

Az bulunurluk dedim, Türkiye'de şu anda en yüksek koleksiyon değerine sahip olan mizah yayını Markopaşa... Çünkü Markopaşa'da Sabahattin Ali, Aziz Nesin ve Rıfat Ilgaz var...Onların itibarları yayına değer katıyor. 

Toplayıcılık, arşivcilik ve yatırım değeri olan koleksiyonculuk başka başka şeyler demek istiyorum. Geleceğe kalacak olan haliyle daha özel... yoksa sen, ben ve bizim mahalleden bebeler aramızda döndürüp dururuz ve sahi sanırız...Bize özel olan şey başka.... hayata, sanata ve geleceğe dokunan şey başka...