Mendil

Fotoğraf 1944 yılından, Kadıköy Halkevindeki bir "konser(cik)den"... muhtemelen musiki- sonraki senelerin deyişiyle san'nat müziği icra ediliyor. 

Siz de farkına varacaksınız, müzisyenlerden biri, çocuk, galiba tef çalıyor...Herkes sempatiyle tebessüm ederek seyretmiş olmalı. Peki solistin duruşu ve mikrofona olan mesafesi nasıl, bir elini geriye götürmüş, cool mu demeli buna? Tabii ki benim ilgimi çeken, solistin elindeki mendil oldu... Önce hatırlatma için hazırlanan şarkı isimleri ve sözlerini gösteren bir kağıt sandım, sonra hayır, beyaz bir mendilmiş... 

Orhan Boran, sahneye çıktığında elinde mutlaka bir mendil olurdu...çocukken hep merak ederdim, elleri mi terliyordu, yoksa o mendil bir kibarlık alameti miydi...

Ortaokulda bir doğum gününe davet edildim, dans mans kızlar filan olacak, kalbim pırpır, önce saçları filan taradım sonra arka cebime özenle babamın çekmecesinden aşırdığım bir mendilini yerleştirdim, bugünden bakınca "amca" gibi giyinmişim, beyfendi görünmek filan istiyordum ama asıl ellerim terlerse diye kendimce önlem almıştım. Boşa endişelenmişim, kızların ellerinin terleyeceğini o "partide" öğrenmiş, "çıkmayı düşündüğüm kızla" salınarak konuşurken, mendili bütünüyle unutuvermiştim. Yıllardan 1983...