Garipçiler

Daima sokakta, daima sarhoş, akşam çorbası, yarım okka etmek. Daima efkârlı. Uykusuz. Çizgisiz defter. Defterin yanında bardak. Ah kavaklar, ah yıldızlar. Garipçiler söz diziyor, sevda yerleştiriyor Boğaziçi’ne, Karanfil Sokağı’na. Şair Orhan Veli, Melih Cevdet’le sefaleti konuşuyor. Oktay Rifat, kırlangıçlara şiir yazıyor. Nâzım için açlık grevi yaparken nasıl da kızıyor tosuncuklar. Balıklar için deniz lazım. Şiire hayat lazım…

Garipçiler, “Ataç’ın çocukları”, “ahlâk kalmadı memlekette, hiç düşünmeden yaşıyor bu yeni şairler” meselesi. Nankörlük, vasatlık velvelesi, “yazık oldu Süleyman Efendiye” bedduası. Bobstil ve ihanet höykürmesi. Garip, öldükten sonra yaşayan tek şiir aksiyonu. Pulsuz istida edebiyata, çamaşır ipinde. Ne güzel kirli.