Roman dediğin aleme ibret olmalı

Yukarıdaki görsel, Daniş Remzi Korok'un adını çok sevdiğim "Bir Türk Genci Böyle Düştü" romanının kapağından ayrıntı... bu vesileyle romanın bende uyandırdığı hisleri anlatmak isterim.

İnsan mefhumu kadar halli güç, anlatılması zor bir mevzu yoktur. Her devletin bir sınırı var, her sahanın bir ölçüsü var. Fakat mevcudatın bütün hüsn'ü anını toplayan bu devleti insanın ne sahası var, ne sınırı var.

Romalılar, sorarım size, bu mana kumar oynamak mıdır, içinde yaşadığımız kan ve kemik torbasına taalluk eden geniş mana bu mu olmalıdır? Deniz tuzlu sen ağzına alamıyorsun, ama içinde derya balık yaşıyor.

Dikkat et yolcu, para güzel, modernizm daha bir enteresan filan ama insanı sefalete götüren bir semmi katil taşıyor vitrininde, eprimiş kumaşında, kirinde... Ne oluyor, insan hilkatindeki inceliği, fıtratındaki hikmeti unutup, kumara (lütfen resimdeki kızlara bakınız, fuhşa) kapılıyor, Hele o bir Türk genciyse, hiç şaşmıyor, kumar masalarında köşkünü yitiriyor, ailesini kaybediyor, bir takım gayri kabili teranelerle yerle yeksan oluyor... Düşünün koca Osmanlı gitti...

Efenim malumunuz, roman dediğin aleme ibret olmalı her bir satırıylan... Kumar oynamayınız, evinizde oturunuz arkadaşlar ve bu romanı okuyunuz, okutunuz.