Bir tık sonrası

Bu kapağı ilk gördüğümden beri seviyorum, eğlenceli bulduğum için satın da aldım. Sonradan neden sevdiğimi düşündüm, tamam komik ama bana tarz olarak ilginç ve "akıllı" geliyor. Bir sahne var ve bakana bir sonraki "anı" hayal ettiriyor.

Çocukken annemin Yelpaze dergilerinde bu türden ilüstrasyonlar olurdu, çarpıcı-dehşetli bir zaman dilimini betimlerlerdi. Örneğin sepetteki bir bebek rüzgarın etkisiyle balkondan aşağı düşüyor, aşağıda duran bir köpek onu kurtarmak için atılıyor, çevredekiler o felaket anının etkisiyle korku dolu yüzlerle olup biteni izliyorlar... Baktıkça gerilirdim...

Galiba diyorum, o ilüstrasyonlar nasıl aklıma işlediyse, bir sonraki adımı hayal ettiren her çizgili naneyi sever oldum. 

Bizim kapaklarımız daha durağandır, sonrayı değil "şimdiyi" gösterirler bize. Yukarıdaki kapakta mizah var, mizah dergilerimizde de bu yola nerdeyse hiç başvurulmaz. Niye bilmiyorum, espri aklımız öyle işlemiyor diyelim. Okurun tahayyülüne bırakılmıyor diyelim, okura güvenmiyorlar sanki...