Akad

Hep çocuk kalan, hep çalışan ve çalışarak öğrenen. Kamerayı sokağa indiren. İsmi yazılır, sonra bir parantez açılır: yönetmen. Daha demin bitti, başlar yenisi senaryonun. Rikâptar’da, Hava Sokağı’nda, İlyadislerin yanında. Dün kadar yakın, yarına kalan hikâyeler. Döner dünya boşuna, filmler olmasa. Yeşilçam’ın seyir defteri. Tevazu gömleği. Sıcak, yalın, ışıklı, iç çekmesi var sahnesinin. Lütfi Akad, kuru toprağa düşen yağmur. Bütün aşkların ve bulutların büyücüsü.