1955 yılında Tef dergisini çıkartan kadro bir de kitap yayımlamış, şu yüzden önemli. Muhtemelen Ferruh Doğan'ın yazdığı önsöz, memleket karikatürüyle ilgili öncü bir metin. Polemikçi, iddiacı, kestirip atıcı genç bir metin... Bir karikatür tanımı yapıyor, eski kuşakla aralarındaki farkı belirginleştirmeye çalışıyor... Öyle ki, karikatürcülerimiz, yıllar yıllar boyunca bu metnin üstüne koyamıyor ... Dernek bile buradan çıkıyor hatta...
Bana ilginç gelen bir tarafı var, o yıllarda halihazırda çalışan (kendilerine göre iki yaşlı) çizeri fena küçümsüyorlar... Orhan Ural ve Necmi Rıza, onların genç ve iştahlı öfkelerinden nasiplerini alıyorlar. Ural 1913, Ayça ise 1914 doğumlu... kırklı yaşlarının başında iki çizer, o yıllarda yirmili yaşlarında olan genç bir kuşağın hedefi halindeler...
Birine anatomi bilmiyor, diğerine kopyacı demişler... Diyebilirler elbette... Kamuya açık iş üreten herkes eleştirilebilir... Onca yıl sonra, benim merak ettiğim, niye sadece o ikisi... Veya, bu iki isim, bir tarzı temsil ettilerse, bu tarz onlarla başlayıp onlarla bitmedi ki... Hele kopya bahsi, bambaşka bir derya deniz mesele... Ramiz'in de Cemal Nadir'in de birebir kopyaları var mesela... Veya, bir hedef olacaksa neden Yusuf Ziya Ortaç değil de o ikisi... veya niye Necmi Rıza... O tarzı ödediği telifle var eden kim ki? Gazetenin ve derginin patronu...
Unutulmaya mahkum denmiş... Pek de öyle olmadı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder