Zeki Müren

Fırfırlar ve apartman topuklar. Gazino frapanlığı, elde beyaz mendil. Döner kemandan başımız, sonra uzar şarkılar, neonlar, boncuklar, pırlantalar. Paşa’nın ibresi hep kendinde. Kıyafet devrimi masalı. Camp estetiği, şatafatın, alacanın, gündüzü bilmeyen gecelerin. Ağır, daha ağır, yavaş, daha yavaş muhterem dinleyiciler. Akıyor işte san’atın taksimi. Kendisi akıyor, bedeni akıyor mazinin ve geleneğin arkasına. Edebe atılmış salvolar, gözyaşı taklitleri. Çok şey eksik hâlâ yazıl(a)madığından. Ben, Zeki Müren, arzuların sır defteri. Ben, Zeki Müren, bütün Muhterem Nurların katili. Bakmayın çiçek, bakmayın tozpembe, hülyalı sevdalı. Hep bir uçurum kenarı, ölmese, öldürmese.

İlüstrasyon: Deniz Karagül