İlk Aşk, Oates'in uzunca bir öyküsü aslında, yeni yeni ergenliğe giren bir kız çocuğunun kendinden yaşça büyük birine olan aşkını anlatıyor. Bu nitelememe de bakmayın, bir kafa karışıklığı ve keşif öyküsü de sayılabilir. Her zaman olduğu gibi çok başarılı ayrıntılar var, kızın annesi örneğin, çok akılda kalan bir karakter...kıyılarda gezinen, ne yapması ve ne yapmaması gerektiğini bilen bir öykü.
Can Çekişen Türkiye, Pierre Loti'nin Balkan Savaşı sırasında Fransız gazetelerine yazdığı Osmanlıyı savunan makalelerinden derlenmiş. Gazeteci kavgacılığıyla "bizi" savunuyor. Yazar olarak pek renkli olduğu söylenemez Loti'nin. İştahı ve tutkusu ilginç. Abartısı, itiraz biçimi, görünen o ki, milliyetçilerimizi de etkilemiş.Benzer argümanları, kırklı yıllarda da, çok daha sonra da görmek mümkün. Anonim bir üsluptan söz ediyorum.
Türkan Şoray, Bir Yıldız Böyle Doğdu, Agah Özgüç'ün kitabı. Epeyce magazinel ve erkek bir metin. Bazen çok yukarıdan ve küçümseyerek bakıyor, bazen de hayran... bu dil metni haliyle ilginç kılıyor.
Küçük Irmaklar, bir Rabaté çalışması. Yaşlılar arasında geçen bir aşk ve hayata bağlanma hikayesi. Senaryo oldukça iyimser, gücü de oradan geliyor.
Eski Filmler, Türkali'nin dört film senaryosunu biraraya getirmiş. İlginç olan, kitabın başındaki giriş niteliğindeki bölüm. Türkali'nin dönemi ve Yeşilçam deneyimlerini anlattığı kısım bir iç dökmeyi andırıyor ve zihin açıcı. Yeşilçam efsanesine dışarıdan bakan nitelikli bir kalemin gözlemlerini okumak insana iyi geliyor.
Ağrı Dağı Yolcusu Kalmasın, Wells külliyatından. Roman diyemiyorum. Doğrusu, ilk gençliğimde bu tür makalemsi romanları, büyük laflar eden "tartışmaları" severdim, sonra insan okudukça, "edebiyattan" uzak görüyor bu tür metinleri. Deneme desen deneme gibi de durmuyor. Din ve dünya hakkında Tanrıyla Nuh sohbet ediyorlar diyelim. Kötü diyemem ama beni artık sarmıyor galiba.
Lanetli Avlu ise sahiden insana iyi geliyor, maharetli dili, dünyayı ve insanları anlatma biçimi ve gücü insanı okumaya teşvik eden türden güzellikte.
Silver Surfer Alegori, Stan Lee ile Moebius işbirliğinden çıkma. İnsan ister istemez, Moebius nasıl yorumlamış diye okuyor. Çok ama çok ilginç diyemem... O işbirliğinden Moebius galip çıkmış. Avrupalı olmuş çıkan sonuç... Asıl güzellik, kitabın sonuna eklenmiş Moebius metni... Bence, iyi kötü bilen biri olarak söylüyorum, bir ustanın nasıl çalıştığı ve işi nasıl yorumladığıyla ilgili sahiden az bulunur türden bir yorum olmuş. Türü sevenler ve üreticiler okusalar iyi olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder