Pıt Pıt Sözlüğü (15)

Son söz: Herkes bilsin, çok mutlu bir hayat yaşadım. (Orhan Pamuk, Masumiyet Müzesi).

Küfür: Bütün çocuklar gibi, kötülüğünü, anlamını bilmeden küfür etmeyi öğrendim (Oğuz Atay, Tutunamayanlar).

İkiyüzlüler: “Vatan vatan!..” diye bağırarak bir imzasıyla bizi ölüme sürenlerin aynı günün gecesinde Fitnat’ın çevresinde şampanya kadehleri ve kadın dudakları arasında nasıl kendinden geçmiş saatler yaşadıklarına, kanepeler ve halılar üzerinde nasıl bir fuhuş ve zevk içkisiyle sarhoş olup sızdıklarına tanık olacağız (Salâhaddin Enis, Zaniyeler).

Öğüt: Birine, bir çocuğa “Ne akıllısın!” demek korkunç bir şey. İnsanı ömrü billah sersem etmenin en etkin yolu… Böylece rahat ve sıradan şeyler yapabilme şansı tümüyle elinden alınmış olur. (Şule Gürbüz, Kambur).

Sıla: “Londra’dayken İstanbul’u hiç de iyi düşünmezdim!” Pencereden dışarı, Boğaz’a bakıyordu. “Evet, İstanbul’u sevgiyle düşünmezdim, ama şimdi görüyorum ki, burada dostluklar var, bazı insanlar, yakınlar, tanıdık bir koku, gövdemi saran ılık bir hava var!” (Orhan Pamuk, Cevdet Bey ve Oğulları).

Tanzir: Bir şiirin beğeniyle modellenmesi, nazire.