İlk ve Son (6)

+ Hayat mutlu olmak içinmiş! (Mehmet Eroğlu, Kusma Kulübü). Önce hafif bir tebessüm yayıldı yüzüme, sonra kendimi tutamayarak kahkahalarla gülmeye başladım (Hakan Bıçakcı, Apartman Boşluğu).

+ Venedik’ten Napoli’ye gidiyorduk, Türk gemileri yolumuzu kesti (Orhan Pamuk, Beyaz Kale). Onca sözcükten, bu kadarı geriye döndü... (Atilla Atalay, Sıdıka).

+ Bir oda bir salon bir de mutfaktan oluşan küçük evimin küçük yatak odasında açtım gözlerimi. (Toprak Işık, Kız Ararken). Şarapla, şiirle ya da erdemle, nasıl isterseniz (Gündüz Vassaf, Cehenneme Övgü).

+ Her şey, her şey o kadının yüzünden oldu (Şebnem İşigüzel,  Eski Dostum Kertenkele). “Aptal,” dedi delikanlı, “O kadarını biz de anladık.”( Oğuz Atay, Tehlikeli Oyunlar)

+ Hayatımı satıyorum! (Alper Canıgüz, Tatlı Rüyalar) Zaman, esas onlar için, karar veremeyenler için hızla geçip gidiyor... (Semih Kaplanoğlu, Karşılaşmalar)