derin hakikatler: Ocak 2019

Perşembe, Ocak 31, 2019

Bozkır, son bölüm fragmanı

Ve final bölümümüz bu akşam saat 19'da BluTv'de...
İşte geldik gidiyoruz, ekmeğini tuzunu yedik, helal eyle Bozkır şehri...

Çarşamba, Ocak 30, 2019

Anadolu Ağızlarından (14)

Harnam Parnam: Param parça

Cimcavlak: Üzerinde hiç tüyü olmayan hayvan.

Tıngoz: Çabuk öfkelenen, sinirli.

Hömere: Cadı kadın.

Şekerim şey: Kendisini çok iyi nitelikli biriymiş gibi sanan kimse için söylenir.

Tepedombak: Takla.

Şırakkadak: Birdenbire düşen, kırılan cisimlerin sert ses çıkarmaları için.

Ifıl ıfıl: Yavaş yavaş.

Cavralamak: 1. Sevinçten kuş gibi ötmek, şen konuşmak.

Salı, Ocak 29, 2019

Pazartesi, Ocak 28, 2019

Muhalefet Defteri Mısır'da

Başlık matrak biliyorum, bilerek abarttım. Sağolsun Mustafa Aydoğdu aktardı, Mısır'da mizah dergilerimizle ilgili bir yazı çıkmış, Muhalefet Defteri ve haliyle yazarlarından da bahsedilmiş.

Pazar, Ocak 27, 2019

Bilenler var, bilmeyenler var. Editörlüğü bırakıp senaryo yazmaya başladım. Öncesinde denemediğim bir iş değildi ama artık, iki işi birarada yürütecek kadar enerjik değilim. Kendime ve aileme, zevklerime vakit ayırmak istedim. Emekli olup, yıllardır hayal ettiğim işi, senaristliği yapayım dedim.

Bu kararımın üzerinden altı ay geçti geçmedi.

İnsanın hayal ettiği şeyle gerçekte yaşadıkları ister istemez farklı oluyor. Tek bir iş yapacağımı için daha az çalışabilecektim, daha çok okuyacaktım, daha çok yeni şey öğrenecektim filan. Öyle umuyordum, öyle olmadı. Eş, dost, arkadaşlık hatırı, orta sınıf hassasiyetlerim, "iş yürüsün, hayatımdan çıksın" takıntım filan derken bir baktım ki... eskisinden çok çalışıyorum. Yetiştirmek zorunda olmanın bana getirdiği ruh sıkışmasından kurtulamadım.

Bu da geçecek, azalacak ümidimi yitirmiş değilim. Genel olarak iyimser biriyim. Değişecek diyorum ve benim istediğime yakın bir hayat sürdüreceğime inanıyorum.

Haftalık bir tempoda dizi senaryosu yazmak sahiden ağır bir iş... Öyle ki bazen özel hayatınız, aileniz, ananız babanız, arkadaşınız olmasa daha iyi olacak raddesine geliyorsunuz.

Yaptığım işi seviyorum, pişman değilim ama bazen beni sevenlerden hoşgörü de bekliyorum. Çok az boş vaktim oluyor, onu da ailemle geçirmek istiyorum. Zaten dışarı çıkan, dışarıda görünen biri değildim ama bir yerde birileriyle buluşamıyorum. Okumamı istediğiniz metinleri eskisi gibi okuyabilecek durumda değilim.

Yaz aylarında sanırım daha rahat olabileceğim.

Çizgi: Taner Duran

Cumartesi, Ocak 26, 2019

Ramize Erer-Evilik

Cuma, Ocak 25, 2019

İlk ve Son (2)

Bana bir hikâye anlat diyorsunuz… (Orhan Pamuk, Gizli Yüz) Nereden anladınız? (Şule Gürbüz, Kambur).

“Kız anne bizim sülalede hiç önemli bi insan var mı?” (Atilla Atalay, Yalnızlık Aletleri) Ellerini ovuşturuyor, arada kanlı burnundan akan sümüğünü kazağının koluna siliyor, üşümüş, dikiliyordu. (Mahir Ünsal Eriş, Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde...)

Şimdi bir ölüyüm ben, bir ceset bir kuyunun dibinde (Orhan Pamuk, Benim Adım Kırmızı). Cenneti görmek için aslında bu kadar ışık bile yetmez miydi? (İhsan Oktay Anar, Efrâsiyâb’ın Hikâyeleri)

Gece düzen güçleri uykudadır. (Gündüz Vassaf, Cehenneme Övgü) Zaten görülen ve görülmeyen bütün düşler, bu karanlığın ta kendisi değil miydi? (İhsan Oktay Anar, Puslu Kıtalar Atlası).

Seyredilecek bir şey ve dinlenecek bir hikâye yoksa, hayat çoğu zaman bir sıkıntıdır. (Orhan Pamuk, Öteki Renkler) “Doğru dedin.” (Tarık Buğra, Yağmur Beklerken)