Pıt Pıt Sözlüğü (5)

Fahriye: Bir şairin kendini övmek için yazdığı manzume, koşuk, şiir.

İntihal: Bir başkasının eserinden çalarak kendininmiş gibi gösterme, aşırma, aparma, yürütme, çalma.

Son söz: Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba? (Oğuz Atay, Korkuyu Beklerken)

Kurtuluş: Acıların içinden hızla çocukluğuma koşuyorum (Ercan Kesal, Peri Gazozu).

Gerçek Hayat: Bir aktör. Suratı çiçek bozuğu. Karakter rollerine çıkar. Filmlerde hep kötü adamdır. Casus, hain, katil, ırz namus düşmanı. Oysa yaşamda acınacak bir yaratık. Karısından gizli iki kadeh atsın akşamları, en büyük hovardalığı... Yaklaşırken yanıma, kalktım. Konuşmak istemiyorum. Gene de tuttu ayaküstü (Oktay Akbal, İnsan bir Ormandır).

Epik: Kahramanlık hikâyeleri için kullanılır, hamasiyet.

Dün gibi: Yıllar önce, ilk seviştiğimiz gecenin sabahında, otelin küçük, los, havasız kahvaltı salonunda ayçörekleri ve balla birlikte gelen kahvenin kokusu burnumda (Oya Baydar, Elveda Alyoşa).