Pıt Pıt Sözlüğü (3)

Asalet: Edebiyatta yoz, bayağı ve edeb dışı sözcüklerden kaçınma, edeb-i kelam.

Sabah ayarı:  Hani önce dükkânı açarsın, havalandırırsın, bir iki fincan kahve içersin ve ondan sonra hayata başlarsın, değil mi? Hayır efendim. Daha anahtarı kilide sokarken telefon çalmaya  başlıyor. Acele etmekten nefret ederim; acele acele kapıyı açıyorum, telefonun üstüne  uçuyorum (Esmehan Aykol, Kitapçı Dükkanı).

Eşhas: Şahısın çoğulu, roman ve hikâyedeki karakterlerin toplamı için kullanılır.

Beyim bilir: Kamile, yanına yıldırım düşmüş gibi sarsıldı. Kahvesinden ilk yudumu alacaktı. Eli havada kaldı. Ama belli etmedi sarsıldığını. İyi kötü içti kahvesini. Başını yere eğip bekledi kocası ne diyecek? Yıllardır iyice koşullanmıştı her baskıya, her küsküye...(Fakir Baykurt, Tırpan).

İstidrâk: Över gibi görünerek yerme ve yerer gibi görünerek övmek

Efsane:  Meto mahalleye gelmiş, haber sokaklarda yankılanıyor. Kim bilir ne güzellikler anlatılacak, ne meclisler kurulacak, detayların en derinine yine dalınacak... Yeşil çuha üzerinde papazlar dans ediyor, kızlar gerdan çeviriyor. İsmail'in kahvesinde Meto'ya az şekerli kahve pişiriliyor 8Metin Kaçan, Fındıksekiz).

Caize: Şairlerin yazdıkları övgüler için aldıkları para, bahşiş, cevaiz.