30 Yıl Olmuş

Evvelsi gün fanzinci bir arkadaş, benim  bile elimde olmayan eski bir fanzinimi getirmiş. Acayip sevindim. Bana verecek sandım ama meğer imzalatacakmış :) Bu hayatı yaşanır kılan, katlanmamızı sağlayan nişlere, oksijen odalarına ihtiyacımız var. Büyük laf etmiş olmayayım, en azından benim var o nişlere.

Korsan'ı 1991 yılında hazırlamıştım, kapağını Murat (Sayın) çizmişti, Zeki Kırtasiye'de otuz tane çoğaltmış, Dost'a vermiştim. Eldeki maketten çoğaltarak bir yıl içinde 80 tane filan anca satmıştım. Sonra da o maketi Kosta'ya (Ceran) bıraktım, o üstüne ne kadar çoğalttıysa...

Kosta, benim mektup arkadaşım, İstanbul'daydı, sonra Yunanistan'a çalışmaya gitti, haftada bir kırk sayfa filan mektup yazardık birbirimize. Geçtiğimiz aylarda bunca sene sonra Ankara'ya geldi, büroda uzun uzun sohbet ettik. Neredeyse on yılda bir görüşür olduk ama ikimiz de biliyoruz, uzunca zaman bir nişte mutluluk kovalamıştık. Bizi ayakta tutan bir hayalle fanzinler çıkardık, kimsenin bilmediği saçma ayrıntılar hakkında uzun uzuuun konuştuk, yazıştık, telefonlaştık.

Bugün nostalji yapayım dedim.

[Yazıyı günlüğüme 2017'de yazmışım, yineledim.]