Zor

Türkiye'de solcu olmanın zorluğu var, kolaylığı var. Kolay çünkü, memleketi sağcılar yönetiyor, onları eleştirmek, vasatlık ve kültürel sefalet ölçüsünden giderek söylene söylene sürdürülebiliyor. Biraz daha biliyorsanız, emek ve emperyalizm diyorsunuz, oralarda geziniyorsunuz. Türkiye'de solcular birbirlerini liberal olmakla suçluyorlar, oralarda da esip gürleyebiliyorsunuz.

Zor çünkü, Türkiye'de bir Kürt meselesi var, ben kendimi bildim bileli insanlar ölüyor, solcuysanız, bu mesele böyle çözülmüyor demek zorundasınız.

Asıl zorluk buralardan başlıyor işte. Bunu dediğinizde sadece sağcılar değil (çünkü yanlış yaptıklarını, siyaset üretemediklerini söylüyorsunuz), kendini solcu sayan geniş bir kesim de size tahammül edemiyor. Kestirip atıyorlar, terörist sayılıyorsunuz. Öyle bir niyet olmadığı için ne dediğinizle ilgilenilmiyor.

Son kararnameyle pek çok arkadaşım gibi Funda da işten atıldı, ateş düştüğü yeri yakıyordu, bizim eve de düştü.

Hakkında tek bir dava, tek bir suç kaydı olmayan binlerce insan, tek bir gerekçe gösterilmeden, savunma ve mahkeme hakkı tanınmadan özlük hakları ellerinden alınarak işlerinden atılıyorlar.

Uzunca bir süredir, insan "iyi üniversitede okumalı, iyi üniversitede çalışmalı" diyordum.

Son yaşananlar, hangi üniversitenin "üniversite" olduğunu, kimlerin çoğulculuğa, demokrasiye inandığını, bana sorarsanız, öfkeli olabilirim, kimlerin solcu olduğunu sekiz sütuna manşet gibi, büyük puntolarla gösterdi.

Bu günler geçer, ileride bu yapılanlar mutlaka ama mutlaka utanarak anlatılacak. Şunu da biliyorum, yanlış yapmadık, haksızlıklar yapıldığını söylemeye, doğru bildiğimizi yinelemeye devam edeceğiz. Çalışarak ve yan yana durarak, dayanışma içinde üreterek, bu akılsız ve kalpsiz zamanı atlatacağız.