Cuma, Eylül 23, 2016

Canım Abim

Dün konuştuk, iş konuştuk, derdini, hastalığını konuşmayı sevmezdi, yine iş konuştuk, haberdar ettim. Ama içim cız etti, çocuklara söyledim, sesi hiç iyi değil dedim. İyi değil. Aylardır iyi değildi halbuki, hiç bir şey olmamış gibi çalışıyordu. Bekliyorduk, korkuyorduk.

Neşeli bir gürültüydü Nihat Abi, "e güzel"di, nezaketti, dermandı, rüzgarı gördü mü denize açılan yelkenli gibiydi. Tıkır tıkır işlerdi. Pencereydi, gündüzdü, ev sahibiydi. Oğlan çocuğuydu gülerken, muzipti, şikâyet makamıydı, gölgesi üstümüze düşen yol arkadaşımızdı, yağmur hafifliği. Nihat Tuna, benim canım abimdi. Ezberimiz bozuldu.

zaman:

2 yorum:

  1. Adsız23/9/16 11:20

    çok nezaketli insandı. edebiyata verdiği değerlerden biri de korsan yayına karşı mücadelesiydi. ofis kapısının bir kere kapalı olduğunu görmedim. ışıklar içinde uyusun.

    YanıtlaSil
  2. umut23/9/16 23:16

    Canım Nihat Abim diyordum hep,
    Bu hitabın arkasında bu kadar da kalabalık olduğumuzu bilmiyordum açıkçası,
    Biz hepimiz, Nihat Abim TEK.

    YanıtlaSil