Çocukluğumdan beri bana komik gelir, filmlerde kamera, önde duran kadının ya da erkeğin bacaklarının arasından ileriye bakar. Biri geliyordur, düellodur, karşıda duran diğerini bekliyordur vs...
Anlaşılan o ki, bu açı yönetmenlerin hoşuna gitmiş, iştahla tekrarlanmış, dikkat edilirse trash sinemasında daha fazla görülür ve giderek onlara bırakılır. Kişisel olarak ben kameranın kendini bu kadar hissettirmesini, özel bir amaç yoksa anlamsız bulurum. Yönetmen, ısrarla ben buradayım derse ve tuhaf açılarla sahne kurarsa, hikayenin önüne geçmeye başlar. Ben hikaye anlatan ve anlatırken kendini unutturan auteurları severim.
Tabii bu ayrık bacak sahnelerinin grotesk bir erotizmi de var ama grotesk işte...Lüzumsuz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder