True Detective

İnsan, senaryo yazıyorsa, hele televizyona iş yapıyorsa, bazı yabancı dizileri izlerken buruklaşıyor. Ben ne yapıyorum, niye yapıyorum, niye yapamıyorum diye hayıflanıyor. O noktada takılıp kalmıyorum ama heyhat, insanın aklından geçiyor işte. Türkiye'de başka türlü bir dizicilik anlayışı var. Bizim seyrettiğimiz ve başarılı bulduğumuz yabancı dizilerin hiç birisi, açık kanallarda yayınlanmıyor, sansürün daha gevşek olduğu, hikaye örgülerinin daha derinlikli olmasının beklendiği kapalı-paralı kanallarda yayınlanıyor. Çoğu insanın bilmediği büyük fark bu. Amerika'da da bu türden dizileri açık kanallarda yayınlayamazsınız.

Türkiye'de True Detective gibi bir dizi yapamazsınız. Bu maliyetleri karşılayabilecek bir dizi kanalı olmadığı gibi buna uygun bir reyting sistemi de yok. Bizdeki beklentiler bütünüyle bambaşka. Seyredenler hatırlayacaktır, dizinin ilk bölümlerinde ikilimiz birileriyle konuşuyorlardı, kim onlar, niye konuşuyorlar anlamıyorduk. Şöyle söyleyeyim, mukayese etmiş olalım, Türkiye'de kanallar seyircinin anlamadığını düşünerek Flashback'e karşı çıkarlar. O kadar ki, Türkiye'de senaristler Kenan İmirzalıoğlu'na teşekkür borçlular. O olmasaydı, Ezel yayınlanmazdı, O olmasaydı flashback kullanılamazdı. Abarttığımı düşünenler olabilir, düşünsünler...

Dizide benim ilgimi yavaşlık çekti, senaryoda pek çok şey yarım kaldı, başladı ama tamamlanamadı. Bizde olduğu gibi süratle çekilmediği, baskı yemediğine göre niye yarım kaldı pek çok şey? Ha, şu olabilir, bir yıl sonra bir sekiz bölüm çekerler, orada tamamlarlar...O şansları var, dizi tuttu çünkü...O yarım kalma halinin farkında olmayabilirler mi? Sanki, bu da olabilir...Olur mu canım diyecekler çıkabilir, çıksın, ileride hep birlikte bakarız.

Biz bu diziyi bu kadar yavaş anlatabilir miydik, reyting alırsa, kanal size inanırsa anlatırsınız...Ama mutlaka, evet mutlaka hikayeyi tamamlardık...Örnekler vereyim, izleyenler anlayacaktır. Marty'nin kızı, çok küçük yaştan cinselliğe düşkünlük gösteriyordu, sonra ergenliğinde bazı hallerini gördük...Sandık ki, bu mesele, hikaye odağına bağlanacak....Bağlanmadı. Marty, kızına tokat attı, kızıyla birlikte olan çocukları dövdü vs ama bağlanmadı. Senaryo adına bir işe de yaramadı. Dizinin başından beri kahramanları sorgulayan siyahi polisler, birdenbire ortadan kayboldular. Biz olsaydık Rust'ı tutuklatır, Marty'yi bi başına çözüme odaklar, finalde dışarı çıkan Rust ile birlikte haraket ettirirdik. Yoksa bu kadar soru niye oldu, Rust'tan niye şüphelenildi vs vs

Elbette hikaye bitmedi, finaldeki katilin, bir maşa olduğunu herkes biliyor, ikinci sezonda başka bir evreye savrulacağı tahmin edilebilir vs

Benim anlatmak istediğim şu, bizim senaryoculuğumuzda mutlaka her bir unsurun gerekçesi oluyor, o mutlaka bir yere bağlanıyor, finali pekiştiriyor. Aksini söyleyenler çıkabilir, yanılıyorlar, elbette kötü örnekler var ama genelde bir tutarlılık gösteriliyor. Bu kadar uzun olmasa, herşey daha tok görünecek, unutmayalım. Eskiden daha fazla finale odaklanan bir hikayeciliğimiz vardı. Şimdi, çook uzuunnn anlattığımız için yolculuğu ve yan hikayeyi önemsiyoruz ama yine de bu kadar açık bırakmıyoruz. Marty'nin kızı mesela, bizde olsa kesinlikle öne çıkartılırdı. Siyahi polislerin Rust'a yönelik kuşkusu ortada bırakılmazdı. Bunlar dramatik olarak etkiyi artıracak güçlü vurgulardı çünkü...

Neyse, diziyi sevdim, tempolu ve iyi final oldu ayrıca: "If you ask me, the light's winning.". Final arkasında "yavaşlık" bekliyordum ama bunu ummamıştım.